Eski yunan mitolojisi nasıl oluştu, nasıl imhanın eşiğine geldi ve imha olmaktan nasıl kurtuldu?

— İstilacı türk tahripkarlığı ve kültürel yıkımın tarihsel örneği

Yunanlılar, eskiyi yazılı ve sözlü biçimde sürekli anlatarak, tarihi hafızalarda canlı tutmak suretiyle, ülkelerinde vuku bulan tarihi fenomenleri böylelikle efsaneleştirdiler (mitolojileştirdiler). Bunun da başlıca tek bir olanağı vardı: tek bir din ideolojisi. Yunanlılar paganistti; sonra hıristiyanlaşarak, bu defa paganizmi anlatım yoluyla canlı tutup efsaneleştirdiler. MS 1450’lere kadar barbar türk müslümanlığının fetihçi, yıkıcı, imha edici ciddi bir saldırı ve fetih girişimine uğramamışlardı. Bu süreye kadar devam eden “huzurlu” dönemlerde, kendi dil ve kültürlerini oldukça geliştirme fırsatı buldular. İşte bu süre zarfında dillere destan eski yunan mitolojisi oluşmuştu.

Atina’nın Osmanlılar tarafından fethedilmesinin ardından (1456–1458), işgalci türkler tarafından Parthenon (Akropolis) kiliseden camiye çevrildi. Dönem kaynaklarına göre bu dönüşüm muhtemelen 1466–1470 yılları arasında gerçekleşmiştir. Apse, mihrab haline getirilmiş; önceki kilisenin çan kulesi minareye dönüştürülmüş; minber eklenmiş, ikonostas ve altar kaldırılmış; duvarlar ise hristiyan figürlerinin üzerini örtecek şekilde badana ile kaplanmıştır. Bu durum, yalnızca dini mekanın kimliğinin değil, yapının tarihi belleğinin de silinmesi anlamına geliyordu.

Bazı akademik çalışmalar, osmanlıların ilk dönemde kiliseyi kullanımına devam etmesine izin verdiğini, ancak ilerleyen yıllarda cami işlevi kazandırıldığını belirtmektedir. Bu değişim, fetih sonrası ideolojik hakimiyetin ve kültürel yeniden şekillendirmenin bir parçasıydı. Evliya Çelebi gibi seyyahlar, Parthenon’u dönemin gözünde hem dini hem de stratejik bir yapı olarak tanımlar.

Mimari açıdan, camiye dönüşüm sürecindeki fiziksel müdahaleler sınırlı görünse de, kültürel sembolizmi büyüktü. Duvarların çoğu orijinal formunda korunmuş olsa da, hristiyan ikonografileri kapatılmış, yapının dini kimliği tamamen dönüştürülmüştü. Böylece Parthenon, pagan döneminden hristiyanlığa, oradan da İslam’a uzanan üçlü bir dönüşüm zincirinin halkası haline geldi.

1687 yılında venediklilerin Atina kuşatması sırasında, osmanlılar Parthenon’u barut deposu olarak kullanıyordu. Venedik topçu ateşi sonucu meydana gelen patlama, yapının büyük ölçüde yıkılmasına ve birçok heykel ile mimari unsurun paramparça olmasına neden oldu. Bu patlama, antik dünyanın en değerli miraslarından birini geri dönülmez biçimde tahrip etti.

Patlama sonrası, Parthenon’un yıkılmış naos bölümüne erken 18. yüzyılda küçük, kubbeli yeni bir cami inşa edildi. Donuk nitelikli taşlarla yapılan bu yapı, hem estetik hem de tarihi açıdan özgün Parthenon ile karşılaştırıldığında sönük kalıyordu. 1839 yılında çekilen ilk Parthenon fotoğrafında halal görülebilen bu cami, 1843’te yapılan arkeolojik kazılar sırasında yıkıldı. Böylece Parthenon, yüzyıllar boyunca yaşadığı üç dini kimlikten geriye kalan taş bir iskelet haline geldi.

Sonra istilacı barbar türk müslümanlığı tarafından 400 yıl boyunca yutularak, zengin yunan dili ve kültürü oldukça tahrif edilip yok olmanın eşiğine geldi. Yunan mitolojisinin en gözde eserlerinden Atina’daki Partenon Tapınağı üzerine bir minare dikilerek camiye çevrilmesi, yalnızca bir ibadet mekanı değişikliği değil, aynı zamanda bir medeniyetin belleğinin silinmesiydi. Barbar türk istilacılar, Partenon’un içindeki ve damındaki bütün şaheser heykelleri kırarak imha ettiler. Bu durum, istilacı türk tahripkarlığının kültürel boyutunu en açık şekilde gözler önüne serdi.

Ta ki yunanlılar, 18. yüzyılın ilk yarısında YUNAN ULUS DEVLETİ’ni kurmak için örgütlenerek, kendilerini istilacı türk boyunduruğundan kurtarıp kısmen özgürleşene kadar bu süreç devam etti. Yunan dili ve kültürü yeniden yaşatılmaya başlandı. Kısmen diyoruz; çünkü Yunanistan’ın tarihi başkenti Constantinople ve ülkenin doğu yakası (Doğu Yunanistan – Anatolia) halal istilacı-işgalci türk boyunduruğunun altındadır.

Irkçı, işgalci, islamist türkler medeniyetin YIKICILARIDIR.

Antik çağdan kalma Akropolis’i yıkarak, tıpkı HAGIA SOFIA (Ayasofya) kutsal tapınağı gibi camiye çevirdiler! Sanki yaratıcıya tapınma hakkı sadece onlara aitmiş gibi davranıyorlar. Barbarlıklarını Allah’a rüşvet vererek affettirmeye çalışıyorlar.

Mısır’da da binlerce yıllık Karnak Tapınağı’nı yıkıp, göbeğine minareli bir cami inşa etmişlerdi. Fevkalade haşmetli faraonik Karnak mimarisinin içinde bu cami hem oldukça çirkin hem de oldukça cüce kalmıştır. İşgalci türklerin bu barbar ve çirkin davranışını ve kötü eserini 2000 yılındaki Mısır ziyaretimde fotoğraflamıştım.

Kürdistan’da eski çağlara ait tek bir tapınağı bırakmadan hepsini camiye çevirdiler zaten. Şimdi de taş üstünde taş bırakmadılar ülkemizde. Allah, bu büyük zulmü ve barbarlığı şimdiye kadar affetmiş gibi görünüyor.

Goran Candan