Dr Ismail Besikci
- A Scientist 17 years in Turkish Prison

Home  |  Destpêk  |  Ana Sayfa

NOAM CHOMSKI OM ISMAIL BESIKCI:

“Han är vetenskapens världs hjälte, symbol för mod och heder.“

İsmail Beşikçi

Çarçıra Kitabevi, 2007, Ankara

Ismail Beşikci föddes 1939 i staden Çorum, vid Svarta havets södra kust. År 1962 tillbringade han två år av sitt liv som turkisk soldat i den del av Kurdistan som är ockuperad av Turkiet. Under denna tid blev han djupt intresserad av kurderna och deras situation. Han studerade sociologi vid universitetet i den kurdiska staden Erzurum och avslutade sin utbildning med en doktorsavhandling 1967. Hans forskning fokuserade på Kurdistans socialpolitiska frågor, och hans doktorsavhandling om de sociala förändringarna hos de kurdiska stammarna i "Östra Anatolien" – det område av Kurdistan som är under turkisk ockupation – publicerades som bok 1968. Året därpå, 1969, utkom hans andra bok, "Förändringar i Öst – Strukturella frågor hos den kurdiska nomadstammen Alikan". Dessa verk, som blottlade den turkiska statens förtryck av kurderna, kostade honom inte bara hans akademiska karriär utan också närmare 17 år i fängelse.

Trots den brutala tortyr han utsattes för, gav Beşikci aldrig upp sin kamp för sanningen. Han blev den första turkiska akademikern som öppet erkände och dokumenterade kurdernas förtryck i Turkiet. Hans forskning och publicerade verk bröt den officiella turkiska ideologin, dvs de turkiska lögnen om kurderna och Kurdistan. Beşikci gav kurderna en akademisk och vetenskaplig röst i en tid när varje yttrande om kurdisk existens bestraffades hårt. Han utmanade statens officiella politik och den rådande turk-islamiska nationalismen som kallas för turk-islam syntesen (turk-islam sentezi) genom sina noggrant underbyggda studier, vilket gjorde honom till en unik och isolerad röst i den akademiska världen. Hans mod och intellektuella integritet har inspirerat generationer av kurder och rättvisekämpare världen över.

Beşikcis arbete är av avgörande betydelse eftersom han, trots att han själv inte är kurd, valde att riskera allt för att försvara kurdernas rättigheter. I en tid när det var livsfarligt att tala om kurdisk identitet i Turkiet, skrev och talade han öppet om den systematiska diskrimineringen och folkrättsbrotten mot kurderna. Hans analyser av de koloniala och imperialistiska strukturerna i regionen har varit banbrytande för förståelsen av den kurdiska frågan, och hans verk fortsätter att vara en ovärderlig referenspunkt för forskare, aktivister och politiska ledare. Med sin okuvliga kampvilja och orubbliga tro på sanning och rättvisa har han för alltid skrivit in sig i historien som en av de största intellektuella försvararna av det kurdiska folkets oberoende och frihet.

Under sin tid i fängelse fortsatte Beşikci sitt vetenskapliga arbete och skrev flera viktiga verk om kurderna och Kurdistan. Trots att han var berövad friheten och ofta utsattes för isolering, använde han sin tid till att analysera och dokumentera den turkiska statens strukturella förtryck. Hans böcker "Kurdistan: En Internationell Koloni " och "Kurdistan och den turkiska nationalstatens politik" blev milstolpar i förståelsen av hur kurdernas existens systematiskt förnekats av den turkiska staten för att kunna behålla den annekterade Kurdistan för turkarna. Genom sina skrifter bidrog han till att skapa en historisk och politisk medvetenhet om kurdernas kamp för självbestämmande, inte bara inom akademiska kretsar utan även bland kurderna själva.

Efter Första världskriget och det osmanska rikets fall påbörjade Europas stormakter, främst Storbritannien, Frankrike och Tyskland, en geopolitisk omstrukturering av Mellanöstern som kom att få ödesdigra konsekvenser för kurderna. Genom Sèvresfördraget 1920 utlovades ett självständigt Kurdistan, men detta löfte sveks när stormakterna istället valde att tjäna sina egna koloniala och strategiska intressen. Med Lausannefördraget 1923 raderades alla möjligheter för en kurdisk stat, och Kurdistan styckades brutalt upp mellan fyra nybildade och omformade stater: Turkiet, Iran, Irak och Syrien. Dessa gränsdragningar var inte baserade på etniska, historiska eller kulturella faktorer, utan på imperialistiska maktintressen. Europa placerade medvetet kurderna under regimer som aktivt skulle förtrycka, förneka och assimilera dem. I Turkiet påtvingades kurderna en brutal turkifieringspolitik där deras identitet förnekades, deras språk förbjöds och varje form av motstånd möttes med våldsamt förtryck. I Irak och Syrien, som blev brittiska och franska mandat, inrättades centraliserade arabiska regimer som marginaliserade och förföljde kurderna. I Iran blev kurderna en förtryckt minoritet under den persiska hegemonin. Men trots dessa försök att utradera deras existens har kurderna alltid kämpat emot. Som İsmail Beşikçi påpekar har kurderna rest sig gång på gång i uppror och oberoendekamp – enbart i Norra Kurdistan som är under turkisk ocksupation har de gjort 29 uppror mot den turkiska staten under 1900-talet. Europas roll i denna tragedi kan inte ignoreras – det var deras maktspel och och ekonomiska intressen som skapade de strukturella förutsättningarna för kurdernas sekellånga lidande. Genom att sprida ut kurderna över fyra islamistiska nationalstater – Turkiet, Iran, Irak och Syrien – lade Storbritannien och Frankrike grunden för ett kontinuerligt förtryck, där kurderna skulle tvingas assimileras till turkhet, arabhet och persiskhet. Men trots alla dessa försök har kurderna aldrig upphört att kämpa för sin frihet och rätt till en egen stat.

Ismail Besikcis engagemang och vetenskapliga tänkande gjorde honom till en intellektuell gigant inom kurdfrågan, och han betalade ett högt pris för sitt mod. Han fängslades flera gånger och levde under konstant hot från den turkiska staten. Trots detta fortsatte han att skriva, undervisa och inspirera nya generationer av akademiker och aktivister.

Med en stor förhoppning om att den svenska Vetenskapsakademiens Nobelkommitté i en snar framtid tilldelar Nobels litteratur- och fredspris till följande kämpar för kurdisk litteratur och kultur:

Goran Candan
Styrelseorförande
Styftelsen för kurdiskt bibliotek och museum

Bahoz Şavata’nın iki ciltlik Kürdlerin Tarihi kitabı, son yıllarda, Kürd Çalışmaları alanında ortaya konan önemli bir eserdir. Bu kitapla ilgili bazı düşüncelerimi belirtmek istiyorum.

Bahoz Şavata, Kürdlerin Tarihi I (MÖ 12000-MÖ 612) Dil-Din-Kültür-Sosyal-Siyasal, İBV yayınları, Kasım 2015 İstanbul 656 sayfa.

Bahoz Şavata, Kürdlerin Tarihi II (MÖ 612-MS 661) Dil-Din-Kültür-Sosyal-Siyasal, İBV Yayınları, Kasım 2015 İstanbul, 656 sayfa.

* * *

Kürdlerin/Kürdistan’ın, bölünmesinin, parçalanmasının, paylaşılmasının çok önemli bir sonucu, Kürdlerin tamamen bilim dışına, bilimsel araştırma dışına atılmış olmasıdır. Türkiye’de, Kürd, Kürdçe, Kürdistan gibi kavramların kullanılması, 1990’lara, 2000’lere kadar zaten yasaktı. Tarihsel ve arkeolojik çalışmalarda, Kürd, Kürdçe yokmuş gibi davranılırdı. Örneğin, İlk Çağ Tarihi çalışmalarında, arkeolojik çalışmalarda, Kürdleri çağrıştıracak, Hurri, Guti, Kassit, Subarto, Mitanni, Nairi, Med gibi etnik isimlerin kullanılması da yasaktı. Türkiye’de üniversitede bu yasaklara çok dikkat edilmiştir. Bu tutum hala sürdürülmektedir. Suriye’de, Irak’ta, İran’da benzer bir durumun olduğu söylenebilir.

Bölünmenin, parçalanmanın, paylaşılmanın çok önemli bir sonucu, Kürdlerin dostsuz kalması, hasımlarının çoğalmasıdır. Batı ülkelerinde, Sovyetler Birliği/Rusya gibi ülkelerdeyse, Türkiye’nin, Irak’ın, Suriye’nin, İran’ın anti-Kürd hassasiyetleri dikkate alınarak, onları gücendirmemek için, Kürdlerle ilgili sağlıklı haberler, yorumlar, incelemeler yapılamamıştır. Bu tutumun istisnaları elbette vardır.

Örneğin İlk Çağ Tarihi ile ilgili araştırma yapanlar, arkeologlar, Sumer, Akad, Elam, Pers, Hitit, Frik, Lidya, Likya gibi tarihsel kategoriler arasındaki ilişkileri belirtir, bu analizlerine Kürdleri veya Kürdü çağrıştıracak Hurri, Guti, Kassit, Subarto, Mitanni, Med gibi tarihsel kategorileri katmazlardı. Bunun bilimsel bakımdan çok büyük bir yanlış olduğu elbette apaçıktır.

Bahoz Şavata, Kürdlerin Tarihi çalışmasında, şüphesiz Kürdleri odak noktasına koyuyor. Ama Kürdler’in tarihini incelerken, Kürdlerin, aynı dönemde beraberce yaşadıkları halklarla ilişkilerini etraflı bir şekilde anlatmaya çalışıyor. Bu zaten her iki cildin tam isimlerinden de anlaşılıyor. Birinci kitabın tam adı şöyledir: Ön Asya Sumer, Akad, Asur, İsin, Elam, Guti, Lulubi, Kassit, Hurri, Subartu, Hatti, Hitit, Luvi, Mitanni, Urartu, Frig, Ermeni, Arami, Kimmer, İskit Halkları İle Kürdlerin Tarihi

İkinci kitabın tam adı da şöyledir: Ön Asya Med, Pers, Part, Sasani, Ermeni, Makedon, Roma Galad Kürd, Fars, Arami, Yahudi, Arap, Gürcü Halkları İle Kürdlerin Tarihi
Bahoz Şavata çalışmasına Ön Asya’nın çoğrafi konumunu inceleyerek başlıyor. Tarihte, Kürdlerin hep bu alanda yaşadığını dile getiriyor. Zağroslardan Torosların güneyini takip ederek Akdeniz’e kadar uzanan coğrafyaya ‘verimli hilal’ deniyor. (cilt I s. 17)

Bahoz Şavata’nın önemle üzerinde durduğu, gündeme getirdiği konu Aryanlar konusudur. Aryan kavramı, Hint-Avrupa kavramını çağrıştırmaktadır. Bu halkların konuştukları dillere Hint-Avrupa dilleri denilmektedir. Aryan, kelime olarak asil anlamına gelmektedir. Hindistan’ın, İndüs Vadisi, Aryanların esas çıkış alanları olarak belirtilmektedir.

Bahoz Şavata, Aryanlar’ı ikiye ayırmaktadır. Doğu Aryanlar, Batı Aryanlar. Hurri, soylu, Guti, Kassit, Subardo ve Lulubi, Mitanni, Med, Pers, Kimmer, İskit… Doğu Aryanlar grubunu teşkil etmektedir. Hatti, Hiitit, Frig, Ermeni, Luvi, Part… halkları Bat Aryanlar grubunu oluşturmaktadır. Pontus, Komagene, Kapadokya. Batı Aryanların yaşadığı alanlardır.

Bahoz Şavata, Kürdlerin Tarihi çalışmasında Guti, Kassit, Sobardo, Lulubi halklarının Hurri soylu halklar olduğunu, Hurrilerin Kafkasik halklar olduğunu, MÖ 4000’lerde, Mezopotamya’ya göçtüklerini dile getiriyor.

Hurri soylu, Guti, Kassit, Subardo gibi hakların daha sonra Mitanni, Med gibi haklarla kaynaşarak Kürd halkını oluşturdukları belirtilmektedir. Bu kaynaşmanın, MÖ 2000’lerde başladığı dile getirilmektedir. (cilt II s. 99)

Bahoz Şavata, İskit, Kimmer, Sarmat gibi Doğu Aryan halklarının bir kısmının da Kürdlerin yaşadıkları alanlara göçtüklerini, Kürdlerle karıştıklarını belirtmektedir. Karadeniz’in kuzeyinde, Hazar Denzi’nin kuzeybatısında yaşayan Kimmer, İskit, Sarmat gibi Doğu Aryan halkların, Kafkaslardaki Şervan ve Derbent boğazlarından geçerek güneye indikleri, Kürdlerin yaşadıkları alanlarda dağıldıkları belirtilmektedir.

İskitlerin konuştuğu dil ile Medlerin konuştuğu dilin birbirine benzer olduğu da dile getirilmektedir. Cemal Reşid Ahmed, Ataların Karşılaşması Derbend ve Şervan Ülkesinde Kürdler ve Alanlar, (Arapça’dan çeviren Siraç Direk, Avesta, 1998, İstanbul) çalışmasında da bu görüş dile getirilmektedir. (s. 168)
Hurri soylu, Guti, Kassit, Subardo, Lulubi ifadesi, incelemenin çeşitli aşamalarında bu şekilde kullanılmaktadır. (cilt I s. 62, 179, 297… cilt II s. 99)

Xenofon’un Anabasis’inde, (Onbinlerin Dönüşü) Kürd adı Karduk şeklinde açıkça kullanılmaktadır. Xenofon’dan sonra da, Strabo, Plutark, Pliny gibi araştırmacıların, Kürd adını çeşitli biçimlerde kullandıkları görülmektedir. Bu, dile getirilen kaynaşmanın, MÖ 400’lede tamamlandığını göstermektedir. Xenofon, MÖ 400’lerde, bölgenin Pers krallığana bağlı olduğunu, fakat Kardukların (Kürdlerin) özgür yaşadıklarını vurgulamaktadır.

Kürdlerin Tarihi çalışmasında, Mitannilerin çok iyi at yetiştiricisi oldukları da vurgulanmaktadır. Mitannili Kikkuli’nin çok iyi bir at eğitmeni olduğu anlatılmaktadır (s. 169) Rahmetli, Cemşid Bender (1927-2008) hocamız da, benzer düşünceleri çok dile getirmiştir. Kürt tarihi ve Uygarlığı (Kaynak Yayınları, 2008) kitabında bu düşünceleri görmek mümkündür.

Bahoz Şavata bu kaynaşmayla ve Kürdlerin tarih sahnesine çıkışıyla ilgili olarak şöyle demektedir: ‘Medlerin torunları olarak görülen Kürdler, kendi tarihlerini, Mezopotamya’daki, Ön Asya’daki çeşitli hanedanlıklarda, diğer Doğu Aryan halkları (Medler, Persler, Partlar, Sasani vs.) iç içe olduğunu görür ve hanedanlıkların tarihin sahiplenir. Kürdlerin kavmi olarak İran tarihinden siyasal kopuşu, daha çok, İslamiyet sonrasıdır. Burada şu tesbitin altını çizmekte fayda var. İslamiyet öncesi Kürdlerin tarihi, Aryanan/İrani halkın birlikte olduğu Doğu Aryan kültürlü toplulukların tarihidir. Bu sosyal yapı üstüne kurulan devletler, buna dahildir. Doğu Aryan halklarının yerelde, kaynaştığı bölgenin, yerel halklarının kültürel varlığı da dışlanamaz.’ (cilt II s. 20)

Yukarıda, Cemal Reşid Ahmed’in Ataların Karşılaşması kitabından söz edilmişti. Şeddadioğlu hanedanı, 11. yüzyılda, 948’de kuruldu. Başkenti Tebriz’di. Ravadioğlu hanedanı 954’de kuruldu. Başkenti Gence’ydi. Her iki hanedan da yüz yıl kadar ömür sürdü. Cemal Reşid Ahmed, 11. ve 12. yüzyıllarda, Kürdlerle Alanların, Kafkaslarda, çeşitli tarihlerde, karşılaşmalarını anlatmaktadır. Kimmerler ve İskitler, Alanların ataları olarak görülmektedir.

Burada, insanın kafasını meşgul eden önemli bir soru var. Memê Alan Destanı’ındaki Memê Alan ile, Alanların bir ilişkisi var mı? Memê Alan’daki Alan sözcüğü nereden geliyor?

Kendi Tarihini Yazmak…
Türk, Arap ve Fars arşivlerinin Kürdler konusunda tahrifat içerdiği kabul edilmelidir. Bu arşivlerde çalışmaya başlayan bir Kürd araştırmacının bu duruma dikkat etmesi önemlidir. Tahrifat, tercüme kitaplarda veya yazılarda da yapılmış olabilir. Kürdlerle ilgili bölümler çevrilmemiş veya yanlış çevrilmiş olabilir. Bu bakımdan, kitabın veya yazının aslını görmek de önemlidir.

İngiliz, Fransız, Rus, Alman, İtalyan… arşivlerindeyse, Kürd akademisyenlerin bizzat kendileri çalışmalıdır. Günümüze kadar, bu arşivlerde yapılan çalışmalar değerlendirildi. Bu çalışmaların da anti-Kürd bir tutumla kaleme alındığı ifade edilebilir. Bu bakımdan belgelerin bizzat Kürdler tarafından incelenmesi, değerlendirilmesi önemlidir.

Arkeolojik kazıların, bizzat Kürdler tarafından yapılması, bulguların bizzat Kürdler tarafından değerlendirilmesi önemlidir. Kürdistan arkeolojik kazılar bakımından çok zengin bir alandır.
Bahoz Şavata, çalışmasının bir yerinde, Medlerle ilgili olarak neden bir belge bulunamadığını anlamaya çalışmaktadır. Bunu Ahemeniş-Med çekişmelerine bağlamaktadır. Medlerden bir darbeyle iktidarı ele geçiren Perslerin, Med belgelerini imha etmelerinden söz etmektedir. (cilt II s. 95)

Arkeolojik belgelerle ilgili olarak, küçük bir anımı dile getirmek istiyorum. Prof. Dr. Osman Okyar (1917-2002) 1964-1967 yılları arasında, Erzurum’da, Atatürk Üniversitesi Rektörü’ydü. Kendisini, Forum Dergisi’nden ve CHP için yaptığı incelemelerden tanıyordum. 1964 sonunda Atatürk Üniversitesi’ne asistan olarak katıldığımda Osman Okyar rektördü. Ayrıca, Ali Fethi Okyar’ın (1880-1943) oğlu olduğunu da biliyordum.

O dönemde, Van’ın birçok yerinde İstanbul ve Ankara üniversiteleri tarafından arkeolojik kazılar yapılıyordu. O kazılardan birini, Atatürk Üniversitesi maddi olarak destekliyordu. Osman hoca, Atatürk Üniversitesi’nin maddi olarak desteklediği kazı alanını, çalışmaları yerinde görmek istediğini söyledi. Ayrıca Van Gölü etrafında tur yapmış oluruz, dedi.

O zaman, Fen-Edebiyat Fakültesi’nde, Arkeolojiye en yakın bölüm, benim de çalıştığım bölümdü. 1965 yazında, bir hafta sonunda, Erzurum-Ağrı-Patnos- Erciş-Adilcevaz, Ahlat-Tatvan-Gevaş yoluyla Van’a vardık. Çeşitli yerlerde, sık sık arabadan inerek, etrafı inceleyerek süren bir gezi oldu.

Arabada şoför dahi beş kişiydik. O zaman Atatürk Üniversitesi’nde görevli olan arkeolog, Prof. Dr. Hermann Vary de arabadaydı. Hermann Vary Erzurum’da Pulur yörelerinde de kazı yapıyordu. Bir gece Van’da otelde kaldık. Ertesi gün, aynı yol üzerinden Erzurum’a döndük.

Van’da kazı alanına da gittik. Kazı yapanlarla görüştük. Kazı yapanlar, alanı bizimle dolaşarak açıklamalarda bulundular. Kazı ekibinin başkanı, bir ara, Osman hocayı bizden ayırarak ayrı bir yere götürdü. Bir süre görüştüler. Osman hoca, akşam otelde, kazı ekibi başkanının kendisine neler söylediğini anlattı.

Adilcevaz’daki prensten Van’daki krala gönderilen bir mesajı içeren tablet bulmuşlar. Bu tablette Kürdleri çağrıştıran bazı kelimeler, ifadeler varmış. Kazı alanındaki yetkili bu tableti, hemen Ankara’ya göndermiş…

Kazı ekibinin başkanı, kendi çalışmaları bakımından bu tabletin değerli olduğunu, bunun, Ankara’dan getirtilmesini ve kendilerinin faydalanmasına sunulmasını istiyor.

1965, o zamanlar, Kürdler konusunda yeni yeni bilgi sahibi oluyordum, yeni bir bilinç gelişiyordu. Bu işleri, ilişkileri çok anlamıyordum.

Medlerin kendi anlatımları konusunda neden bir bulguya ulaşılamadığıyla ilgili olarak Bahoz Şavata’nın açıklaması yerindedir. Bunun yanında, devletin, arkeolojik kazılarla ilgili denetimlerini de dikkate almak gerekmektedir.

Bundan önceki, Ortadoğu’da Devletlerin Kurulması, yazısında, Battal Odabaşı’nın, Güneşin Krallığı kitabının değerlendirirken, incelemede, Subari, Subardo sözcüklerinin çok geçtiğini belirtmiştik. Subardo sözcüğü Bahoz Şavata’nın çalışmasında da çok geçiyor. ‘Hurri soylu (Guti, Kassit, Sobardo, Lulubi) hakları şeklinde geçiyor. Subar, Subardo kavramının, İlk Çağ Kürd Tarihi ile ilgili önemli bir sözcük , adata, bir nirengi noktası olduğu anlaşılıyor.

Author and sociologist İsmail Beşikçi says, Ankara is against Kurds, not terrorism

Renowned author and sociologist İsmail Beşikçi told on Wednesday that, although Turkey claims it is not against ethnic Kurds, it is in reality opposed to Kurdish accomplishment and intends to actively decrease the Kurdish population in northern Syria.

Beşikçi, who spent over 17 years in a Turkish jail for advocating for Kurdish rights in Turkey, made the comments during a seminar at the University of Kurdistan Hewler (UKH), located in the capital of the Kurdistan Region.

“Turkey’s official policy was that the Kurds should not have any achievements during the developments in Syria,” he said.

On Oct. 9, Ankara launched its “Operation Peace Spring” in northern Syria against the Kurdish-led Syrian Democratic Forces (SDF). Ankara considers a key component of the SDF, the Kurdish People’s Protection Units (YPG), to be the Syrian branch of the Kurdistan Worker’s Party (PKK) and designates both as terrorist organizations. The SDF denies links to the PKK and has accused Turkey of cooperating with the Islamic State.

“The argument that Turkey uses is that ‘we do not have an issue with the Kurds; we have issues with terror. There is an attempt to establish a terror state [in northern Syria, and we [Turkey] want to preserve Syria’s territorial unity,’” said Beşikçi.

“But in reality, they are doing exactly the opposite,” he said.

“When we look at the time when they occupied Afrin, they did similar actions to what they did with replacement of city mayors in Kurdish cities of Turkey with trustees. Through a political authority, they replaced Kurdish leaders in Afrin with appointees, and they immediately shut down [the] Ahmad Khani institution and other centers which work for Kurdish culture.”

He continued, “In general, there is a paradox between what Turkey says and what Turkey does. Their actions indicate that they are against Kurds because they have banned [the] Kurdish language and Kurdish education and prevented any cultural activity that the Kurdish people want to conduct.”

“After Afrin was occupied in 2018, Turkey turned towards eastern Euphrates and planned for a 30-km deep zone. But that was not a common interest of Russia and the United States of America. Therefore, Turkey was not able to immediately realize its plans,” he said, adding that the Kurdish areas “were occupied, the language was banned, and the names of Kurdish neighborhoods were changed. Turkey is focusing on a Turkish curriculum in areas they have occupied.”

“Hafez Assad tried to change the demography of northern Syria,” he said, referring to the former Syrian leader and father of the current president, Bashar al-Assad. “There were other attempts, too. And today, Turkey wants to complete what Hafez Assad, Nureddin al-Atassi, and others could not finish.”

Beşikçi told after the seminar that Kurdish parties must make concessions in order to jointly work together for Kurdistan. “The Kurds are trying to preserve their Kurdish identity, and for that, they must make concessions to each other, and not for Syria, Iraq or Iran.”

"Idag finns 206 stater i världen. Befolkningsantalet av majoriteten av dessa stater är mindre än än milyon. Idag har Förrenta nationerna medlemstater vars befolkning är mindre än 10 tusen. Till exempel endast befolkningsantalet avEU medlemstaterna Tyskland, Frankrike, England, Italiens och Spanien som har större befolkningsantal än kurderna. Kanske Polens befolkning är lika stor som Kurdistans befolkning. De övriga 21 EU medlemstaternas befolkningsantal är mindre än kurdernas befolkning. Men kurdernas land har blivit sönderstyckat, delat 1921."

"Today there are 206 states in the world. The population of the majority of these states is less than one million. Today, the United Nations has member states with a population of less than 10,000. For example, only the population of the EU Member States Germany, France, England, Italy and Spain has a larger population than the Kurds. Perhaps the population of Poland is as large as the population of Kurdistan. The population of the other 21 EU Member States is smaller than that of the Kurds. But the land of the Kurds has been cut, divided in 1921."